تاراج نامه: درد دلی با سایه ام

رنجشی نیست آدم‌ها همینند
خوبند ولی‌ فراموش کار
می‌آیند
می‌ مانند
می روند
مثل مسافران کاروان سرا
مثل ازدحام بی‌ انتهایِ یک خیابان
کسی‌ برایِ بودن
نیامده ... نمی‌‌آید

 

 #نیکی_فیروز_کوهی

تاراج نامه: درد دلی با سایه ام...

برای دیدن یک فیلم و البته رفتن به سینما خیلی متأثر از شنیده‌ها و خوانده‌هایم هستم و ترجیح می‌دهم خواسته دیدن یک فیلم را به فیلمی خوب پیوند دهم و هر وقت بدون شناخت فیلمی دیدم برایم لذتی به همراه نداشته است و ... در زمان جشنواره خبرهای زیادی از فیلم شنیده بودم، اما حضور کارگردان فیلم در یک برنامه تلویزیونی و هم‌سن‌وسال بودن او با خودم و حرف‌هایی که زد باعث شد خواسته دیدن فیلم به نیاز تبدیل شود تا اینکه این هفته فرصت فراهم شد و ... حتی اگر نیم‌بها بودن سه‌شنبه‌ها موجب پرشدن سالن سینما بوده باشد، اینکه اکثریت کسانی که سالن 172 نفری را برای دیدن یک فیلم ج تاراج نامه: درد دلی با سایه ام...

کلی کلمه تایپ کردم و پاک کردم، نمی دونم مشکل از احساس من است یا کلمات اما هر چه هست کلمات فرار می کنند و ... سایه جان دوست داشتم یک نامه پر از حرف و احساس برایت بنویسم اما ... پس به همین چند بیت از حافظ بسنده می کنم، «هر چه جز بار غمت بر دل مسکین من است برود از دل من وز دل من آن نرود آن چنان مهر توام در دل و جان جای گرفت که اگر سر برود از دل و از جان نرود» تاراج نامه: درد دلی با سایه ام...

دنبال ایمیلی از یکی از دوستان قدیمیم بودم که امیلی بدون عنوان دیدم فکر کردم از متنهای تکراریه که یکی برام فرستاده یا برای یکی فرستادم و ... بازش کردم یک داستانک زیبا بود که نمیدونم کی نوشته! دلم خواست اینجا هم داشته باشم تا خاطره این دستانک، اهنگی که الان دارم گوش می دم، و جریان ملایم هوایی که از پنجره به صورتم می خوره را با هم یک جا داشته باشم و ....  «خانه  دایی‌ام توی روستا بود به همین خاطر زن‌دایی‌ام را برای زایمان به شهرآوردند. بعدازاینکه بچه به دنیا آمد، آن‌ها به خانه ما آمدند. آن موقع‌ها عروسکی داشتم که هم قد یک نوزاد بود اسمش را علی گذاشته بودم. تاراج نامه: درد دلی با سایه ام...

اگر کسی چیزی را که در شرف رسیدن به آن باشد از دست بدهد، در نهایت می آموزد که هیچ چیز به او تعلق ندارد و اگر هیچ چیز به من تعلق ندارد، پس نباید اوقاتم را صرف محافظت از چیزهایی کنم که مال من نیست. بهتر است به گونه ای زندگی کنم که انگار همین امروز، نخسین یا آخرین روز زندگی من است ...

"پائولو کوئلیو"

تاراج نامه: درد دلی با سایه ام...

احساس خفگی خاصی دارم! پنجره اتاق را باز می‌کنم و به دوردست‌ها خیره می‌شوم، همین‌طور که در دوردست‌ها دنبال چیزی هستم زندگی‌ام از جلو چشمم می‌گذرد، به‌طورکلی زندگی‌ای یکنواخت، بدون فراز و نشیب و عادی دارم و ... پنجره را می‌بندم و پشت میزتحریرم می‌نشینم و چشمانم را می‌بندم به وضعیت کنونیم فکر می‌کنم، بله! من در نوسانات احساسی در حال غرق شدنم؛ گاهی پرانرژی و اجتماعی و خیلی وقت‌ها کم انرژی و منزوی هستم و ... شاید این امری طبیعی باشد، که احتمالاً هست ... تنها یک دلیل برای غم در ذهنم وجود دارد و آن دل‌تنگی است! دل‌تنگی نسبت به هر چیزی ... درست است که دل‌ تاراج نامه: درد دلی با سایه ام...

از تمدن‌های باستانی ایران به‌جز تخت جمشید، چندین منطقه باستانی و معدودی ساختمان بر فراز کوه‌ها چیزی باقی نمانده است! نگاه به ترجمه‌های کتیبه‌هایی که از پیش از اسلام باقی‌مانده است و منشور کوروش گویای این واقعیت است که تفکر جای خاصی در این کشور داشته است و ... برای دیدن نقش ایدئولوژی در نابودی پیشینه تاریخی این کشور نیازی نیست کتاب 23 سال را بخوانیم و حملات اعراب به ایران را مرور کنیم، چراکه اکنون در عصر دانش و اطلاعات نیز سربازان ایدئولوژی برای تخریب پیشینه تاریخی سرزمین‌هایی که درصدد سلطه بر آن‌ها هستند کم نمی‌گذارند و ... اما فقط از بین بردن پا تاراج نامه: درد دلی با سایه ام...